νήψη, προσευχή, δοξολογία (για εμάς)

τρεις πυλώνες, τρία γιγαντιαία στηρίγματα του ανθρώπου

τρία μοναδικά «εργαλεία», αλλά και πολύ παραπάνω από αυτό…

-καταστάσεις ύπαρξης και τρόπος ζωής-

ξεκινώντας με τη νήψη...

εισάγεις τον ταλαίπωρο εαυτό σου να συνειδητοποιήσει το χάλι του

να δει τι κάνει, να «πιάσει τον εαυτό του στα πράσα» κατά την ώρα του θυμού,

του χαμού, της αγωνίας, … όλων των λογισμών, των ακράτητων επιθυμιών, των συναισθημάτων και των διαρκώς μεταβαλλόμενων ψυχικών καταστάσεων…

ίσως είναι η μεγάλη είσοδος στην πνευματική ζωή -με τη νήψη

αλλά απαραίτητη η παρουσία της και σε όλο το δρόμο…

δε θα σταματήσει ποτέ…

δε γίνεται να σταματήσει.

…για να ξεκινήσει ο ταλαίπωρος εαυτός κατόπιν, να συνομιλεί μέσω της προσευχής

ως πρόσωπο προς πρόσωπο

με τον Αιώνιο Πατέρα, τον Τριαδικό Θεό 

…κι εκεί να αλλάξουν όλα!

Και η προσευχή δε θα σταματήσει ποτέ, σε όλο το δρόμο…

ως απαραίτητη ανάσα Ζωής και Ύπαρξης…

στο άλλο βήμα, παρακάτω, θα εμφανιστεί αβίαστα η δοξολογία

καθώς η ψυχή θα αρχίσει να νοιώθει την αναξιότητα της

παράλληλα αναλογιζόμενη όλα τα δώρα που της χαρίζονται…

θα συνειδητοποιήσει βιωματικά, εν καιρώ, το μέγα έλεος Του… που μας αγαπά τόσο, παρόλη την κατάντια μας…

θα αρχίσει να νοιώθει αυτήν την απροσμέτρητη ευσπλαχνία...τη γενναιοδωρία...

Η δοξολογία την απογειώνει την ψυχή, τη ζωντανεύει, την ταπεινώνει, τη χαροποιεί

και την βάζει πλάι στον Αγαπημένο της!

μακάρι αυτή ποτέ ποτέ να μη σταματήσει, σε όλο το δρόμο….

…μα, δε θα χρειαστεί!

γιατί χαμογελώντας

'δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν'

θα ψιθυρίζει η καρδιά/ ξέρει ότι έτσι μονάχα Ζει 

κι έτσι 

αέναα ανασταίνεται!