ο χάρτης

να απέχεις πάντα από ιεροτελεστίες, τελετουργικά, δόγματα και ¨συνήθειες¨της ψυχής και του πνεύματος.

Μόνος να βγεις στα κύματα, μόνος να τιμονεύσεις.

Οι άνθρωποι θέλουν να΄χουν κάποιους να τους λένε. Τι να κάνουν. Πως να το κάνουν και πότε. Είναι ευκολότερο έτσι.

Γι αυτό γεμίσαμε στρατούς και υπαλλήλους.

Είναι βαθιά τα νερά.

Είναι ταραγμένα.

Με χάρτη κι οδηγίες χρήσης νοιώθεις την ασφάλεια που λαχταράς, κάθε που αγριεύουνε τα κύματα - Είναι αλλουνού χάρτης όμως. Άλλος έγραψε τις οδηγίες. Και του καθενός η καθοδήγηση που ΄ναι γραμμένη μέσα του μένει ν΄ακουστεί...μα πώς;

Δίνεις       ευκαιρία στις δικές σου δυνάμεις.

Εδώ και τώρα, εμπιστεύεσαι εσένα, τον κόσμο όλο, αυτό που Είναι, αυτό που Είσαι.

Αυτό.

Illustration by Jillian Tamaki for a new edition of 20,000 Leagues Under the Sea.

η σούπα

http://www.dezeen.com/2014/04/12/chineasy-illustrated-characters-learning-chinese-noma-bar/

νοιώθειςπωςέχειςχάσειτηζωήσου

πως άργησες πως ξέμεινες

νοιώθεις πως πέρασαν οι ευκαιρίες χάθηκαν

κι ήταν αυτές οι ευκαιρίες που

χάνονται διαπαντώς

είναι οι ευκαιρίες που τις αρπάζεις μεγαλώνοντας

από παιδί ενήλικος, διαδοχικά

ομαλά, προτού γευτείς το στιφό μεροκάματο

προτού σπάσει η αθωότητα

προτού σπάσει η ελπίδα˙

νοιώθεις πως δούλεψες πολύ, αγάπησες πολύ, έκλαψες πολύ

για να πιστεύεις πια πως υπάρχει κάτι άλλο για σένα

εκεί έξω

τα  δέντρα είναι δέντρα, η ζωή ζωή, η δουλειά δουλειά

και κοιτάς τα δέντρα ζεις δουλεύεις

τι να ελπίζεις; τι να καρτεράς;

μια ματιά να ρίξεις στις πολυκατοικίες φτάνει

μια ματιά στους άλλους

στα δικά τους μάτια, στη δική τους τη ματιά...

μια γιγαντιαία σούπα προσδοκιών η ανθρωπότητα και σιγοβράζουμε στο ζουμί μας

άψητοι κι ανάλατοι

ωμοί

περιμένοντας

καρτερώντας

κάτι να συμβεί, κάποιος να σωθεί, να δείξει το δρόμο

και μετά μπλουμ κι αυτός μες στη σούπα

δε θέλουμε τελικά να σωθούμε, είναι ζεστά εδωμέσα

είναι γνωστά, χειροπιαστά

τι μας λέει αυτός ότι βρήκε εκεί έξω;

να σωθούμε; από τι;

η σούπα ποτέ δεν τελειώνει, ποτέ δε θα τελειώσει

θα μαστε παρέα, όλοι μαζί, χαρείτε

έτσι πρέπει να ναι σου λέω!

κι είσαι έξω, μόνος, κρυώνεις και καίγεσαι από τις πιτσιλιές των άλλων

της σούπας που δραπέτευσες πηδώντας

χτυπώντας στα χάλκινα σαν τρελός, γκρεμοτσακίστηκες να λευτερωθείς

και τώρα μόνος,

μόνος, μόνος, μόνος, μόνος, μόνος, μόνος

όσες φορές κι αν γραφτεί

όσες κι αν ειπωθεί, δε γίνονται πολλοί

πάλι μόνος νοιώθεις

κι είν η ελευθερία η φωτιά κι η μοναξιά σου τα ξυλαράκια της

και λες

δεθατηναφήσωνασβήσει, δενμπορώ

προτιμώνακαώ

προτιμώ να καώ

χειμώνας

https://bensonkua.wordpress.com

  μέσα απ΄το παράθυρο

άσπρο θαμπό γκριζωπό με γαλάζιο του χειμώνα

ανάμεσα από κλαδιά ξερά, γυμνά

απλοποιημένα

γδύνεται η φύση τα στολίδια της

γδύνεται να τη δεις – να την συναισθανθείς

κρύο το κλαδί, το καταλαβαίνεις

αυτό σου ψιθυρίζει στ΄αυτί με το παγωμένο βοριά

την ερημιά, τη μοναξιά, κοίτα καλά

είναι κι αυτά

εργαλεία, σπαθιά

κοίτα λίγο πιο καλά...

με γκρίζο χρώμα ντυμένα και τα πουλιά

τ άλλα τα εξωτικά έχουν πετάξει μακριά

με ποιούς είσαι τώρα; ποιός είσαι τώρα;

σκέφτεσαι την πτήση;

χρώματα ζεστά; φύλλα στα κλαδιά;

κοιτάς καλά...;

η θάλασσα άγρια, αλλιώτικα μιλά

δεν μπαίνεις, δε βουτάς, δεν ταξιδεύεις

δες τα κύματα

κατάλαβε καλά.

κάθε της στριφογύρισμα

σε φέρνει πιο κοντά...

αν δεν πνιγείς

συνέχισε, προχώρησε 

λίγο πιο χαμηλά

εκεί που φύτρωναν φυτά

χιόνι τριζοβολά

λάσπη, πέτρες, υγρό και κρύο χώμα

κατάλαβες ή ακόμα;

δεν ακούς, το ποτάμι σταματά

πάγωσε στο ρέμα του κι αυτό ΄σένα κοιτά

δε σιγομουρμουρά, κάνει άλλη δουλειά

ολόκληρο σου δείχνει

την αρχή και το μετά

θα λιώσει και θα αρχίσει να κυλά και να μιλά

ξανά

πάλι θα σε ρωτήσει,

κατάλαβες τίποτα;

έβαλα μια μάινα

στο παράθυρο, σιμά

και κάθε πρωινό κράζει μου σοφά:

¨όλα ρευστά, όλα ρευστά

όλα παροδικά¨

χαμογελώντας κατάλαβα και το χειμώνα πιά...