μείον

όπου κι αν με μετρήσω όπου κι αν με δω

πάντα με βγάζω μείον

όπου κι αν με συναντήσω ότι κι αν κάνω

βγαίνει και φαίνεται κι άλλο μειονέκτημα

ένα αδιάκοπο μείον η αυτογνωσία

ένα ταξίδι διαμέσου των ελαττωμάτων, των ογκόλιθων αυτών της προσωπικότητας

το παγόβουνο που πάνω του πέφτω ξανά και ξανά

δίχως ελπίδα και δίχως προσμονή για άλλη ρότα

να διασχίζεις τους ωκεανούς του εαυτού σου

να είναι σπαρμένοι οι ωκεανοί παραδεισένιες ακτές και λάγνα νησιά

απάγκια και λιμάνια της λήθης

κι εσύ να ξεδιαλύνεις το παγόβουνο στο μακρινό αόρατο ορίζοντα

και πλώρη εκεί να βάζεις…

ένα ασταμάτητο αδιάλειπτο ταξίδι πάνω στο μείον, μέσα στο μείον, μπροστά του

μια εξίσωση να λύνεις και πάντα να βγαίνει αυτό το ίδιο αποτέλεσμα

το μείον στο πηλίκο

με κάθε μαθηματικό τύπο που σου παίζει παιχνίδια, δήθεν τάχα μου αλλιώτικο

και να σου τάζει άλλο πηλίκο

από αυτό αλάργα γρήγορα, η πιο γλυκιά παγίδα να νομίσεις πως ξέρεις που πλέεις…

αν αυτό πρέπει να κάνω, με κόντρα πάντα τον καιρό, αυτό θα κάνω

να ναυαγώ σε κάθε ξέρα του εαυτού και να κινώ για την επόμενη

προσπερνώντας

το παραδείσιο λιμάνι

αυτό μόνο να κάνω, να ναυαγώ

κι η σανίδα η μόνη να είναι ένα μείον,

από αυτό και μόνο να κρατηθώ, από αυτό τον εαυτό

τον ελαττωματικό

-που στήνει παγίδες πάνω στο νερό

να θέλω να τον υπερβώ

να τον γδυθώ

κι έτσι να ξανανεβαίνω στο καράβι

χωρίς την καλυτέρευση του καιρού, μήτε με παγόβουνα λιγότερα

να είμαι πάνω στη γέφυρα

δεξιά άβυσσος, αριστερά άβυσσος

κι από πάνω κι από κάτω ολόγυρα το Φως

αυτό μόνο να κάνω

όπου κι αν ναυαγώ

να πιάνω την άβυσσο και να ακούω στο Φως.

photo art by: www.clipartsuggest.com