Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

σστη ρρωγμή τττου χρρόνου



τόσα χρόνια σιωπή
πρόλαβα
να περιγράψω μέσα μου τι ήθελα να πω
να βρω τα χρώματα τις λέξεις
 να βρω το ρυθμό
πρόλαβα να δω
να αφεθώ
πρόλαβα να κρατηθώ στους κόντρα ανέμους
να γειωθώ
πρόλαβα να αγαπηθώ χίλια χρόνια πριν
τώρα, εδώ
πρόλαβα να ζήσω πρόλαβα να καταστραφώ
πρόλαβα να κουραστώ να αναπνέω να σταματηθώ
στην άκρη ενός γκρεμού-πρόλαβα
να πάρω φόρα να δω το κενό
όνειρο μεγαλείο φόβος και τρελό
περπάτησα γκρεμίστηκα σηκώθηκα˙
πρόλαβα να σηκωθώ
και περπατώ ακόμα πλάι στο γκρεμό
που και που κοιτώ
με βία εκσφενδονίζονται ίκαροι και πίσω τους ήλιοι μαυλιστικοί
τους κοιτώ
τυφλώνει τη ματιά, λίγο αργοπορεί το βήμα
πλάι στο γκρεμό
να κοιτώ
κι εκείνοι όλο να πέφτουν
να λιώνουν τα φτερά τους να ιδρωκοπούν
χιλιοστά απ΄ τη πρόσκρουση
να χάνονται
και το χέρι που σε τραβά μπροστά κι ούτε να μοιρολογήσεις τους χαμένους δε σ΄ αφήνει
δεν έχει φωνή
είναι στη σιωπή που ακούγεται
και σε τραβά μπροστά
βουβά, επίμονα, πεισματικά
κι άλλο ακόμα μπροστά
σε άλλα γκρεμνά
να κοιτά ξανά
νέους λιωμένους θεούς, νέα ιδανικά
να ξεγυμνώνονται απ΄ τα πούπουλα
να μην έχουνε φτερά
σταμάτησαν να σε πηγαίνουν ψηλά
κι είναι τόσο μικρά
σαν τα βλέπεις
ελεύθερα, ξεφλουδίζοντας ένα ένα στη σειρά
ξεαγκιστρώνοντας για τα καλά
συνεχίζεις πλάι στο γκρεμό
ξυστά
και από κάτω σου ανοίγονται τα βουνά
και καθώς προχωράς
δεν το ξέρεις
δεν έχεις μάθει στα μάτια πως είναι
και το κοιτάς πρώτη φορά
εκειδά σε μια γωνιά
σου χαμογελά
άνοιξε μια ρωγμή στο χρόνο
άνοιξε από παλιά
κι ήρθες από τόσο μακριά
ένα δευτερόλεπτο πριν, ή ένα μετά, θα ΄ταν αργά
αετοφωλιά η αιωνιότητα στου χρόνου την κοιλάδα
να σκαρφαλώνεις ένα δευτερόλεπτο μέσα στο δευτερόλεπτο
να κοιτάς ξυστά πλάι πάλι στο γκρεμό
και να τραγουδάς
αυτή τη φορά να τραγουδάς
κι όλοι οι ίκαροι ξαναγίνονται πουλιά
κανείς δε λιώνει κανείς δε χάνω-πετά
μέσα στην αετοφωλιά
ο χρόνος σταματά
γιά νά
μη φοβάσαι πιά.σιωπή θάνατος αγάπη ζωή αγκαλιά ζεστασιά απαλό χάδι ματιά ελευθερία πόνεμα ποσότητα πολιορκία πάθος άπαθος τροή ε μις τρε τα για παλά στρου μα ντηλά ωα ωα ωα ωα
        κααταχτυπιέμαι στο χώρο αγαπώ το γκρεμό ζω παντού
                                                                                                                                                          (κενό