θα κάναμε τα πάντα...

οι άνθρωποι θα κατασκευάσουμε τα πιο απίθανα κοινωνικο-πολιτικά συστήματα, φιλοσοφίες και δοξασίες, δεκάδες -ίσως εκατοντάδες- ρεύματα σκέψης για την «ορθή» διακυβέρνηση του κόσμου και τη «σωτηρία» μας, μόνο και μόνο για να μην αποδεχθούμε τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο που κήρυξε ο Χριστός. Αυτός ο δρόμος πρόσφερε σε όλους το πώς να ζει ο άνθρωπος 

- αβίαστα, κατά τη φύση του, σε ενότητα και αρμονία με αυτό που είναι και μπορεί να γίνει.

Λύνει κάθε πρόβλημα με την εντολή αγαπάτε αλλήλους - με τη θυσιαστική αγάπη, την ταπεινότητα και την καλοσύνη. 

Μας ζητάει μόνο θυσία, προσφορά και αγάπη.

Δίχως απληστία και φιλαργυρία, δίχως την αυτό-δικαίωση του εγωισμού και δίχως την διάσπαση μας από την επιμονή στο ¨δικό μου¨ και στο ¨δικό σου¨, ο κόσμος γίνεται παράδεισος και οι άνθρωποι επίγειοι άγγελοι.

Μα δεν τον επιλέγουμε αυτόν το δρόμο κι αρχίζουμε τις διάφορες «δικές μας» θεωρίες –οι οποίες αποτυγχάνουν πάντοτε η μία μετά την άλλη.

...κι ακόμα ψάχνουμε και ψάχνουμε, τάχα μου απογοητευμένοι κι απελπισμένοι, κατά-βουτηγμένοι μες το φρικτό ψεύδος της απώθησης της Αλήθειας από την ίδια την αλαζονεία μας…

Ναι, ναι βασανισμένε άνθρωπε! νομίζεις ότι ξέρεις τι κάνεις ή νομίζεις ότι ψάχνεις το «σωστό» και επιμένεις να χάνεσαι αέναα και να απελπίζεσαι αέναα, μόνο και μόνο γιατί ο δρόμος -που ξέρει η καρδιά σου φυσικά και απρόσκοπτα να ακολουθεί, να ελπίζει και να ολοκληρώνεται- σε ξεβολεύει…

...και θα κάναμε τα πάντα για να μη βαδίσουμε αυτόν το δρόμο..., θα πιστέψουμε όλα τα ψέμματα.

…Γιατί αυτός ο δρόμος, ζητάει να αλλάξεις εσύ τον εαυτό σου για να ωφεληθεί ο κόσμος κι όχι να διορθωθεί ο κόσμος ώστε να ωφεληθείς κατόπιν εσύ…