Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

ένα κάποιο βάρος

ήθελα έναν παράδεισο
έναν κήπο θαυμάτων
ένα κατόρθωμα απίθανο

ήθελα τζίνια κι ευχές και μεγαλοπιάσματα
ήθελα άνεση
ήθελα ευκολία

ανυπομονώντας για αίσιες εκβάσεις
προσδοκώντας το σχεδιασμένο
ελέγχοντας
ήθελα
ένα απόλυτα ασφαλές σύμπαν

τραγούδια και χοροί και γλέντια
είχαν λιγότερη σημασία
από την επίτευξη

έμπαινε η χαρά στο ζύγι λειψή
συμπλήρωνα χρέος κι υποταγή
και συμπληρωνόταν
το βάρος.

ο καθένας βρίσκει το δικό του τρόπο να διανύσει αυτή τη ζωή
εγώ ήθελα το χάρτη
και τις απαντήσεις σημειωμένες από πίσω
κυρίως το .χ. του τελικού προορισμού

α! ήθελα και το παραμύθι
-όλο-
όπως μας το μάθαν από μικρά
με το απόλυτο πιάσιμο της μοίρας
που αφήνει κανένα περιθώριο λάθους
και διορθώνει κι όσα έγιναν
για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα
ναι, αυτό ειδικά το ήθελα

όλα αυτά τα ήθελε ο κόκκος της άμμου

ο στροβιλιζόμενος στην αμμουδιά- μαζί με τρισεκατομμύρια άλλους- του Εσύ Είσαι Αυτό

αγνοώντας την περιδίνηση του, πηγαίνοντας ενάντια - πληγωμένος, αποξενωμένος, μόνος

αυτός ήταν ένας κόκκος άμμου με λαχτάρα να γνωρίσει το λατρευτό ανεμοστρόβιλο που τον ανυψώνει

τότε ακόμα ήθελε
τώρα απλά πετά!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου