ακόμα Άνοιξη

η αγάπη τι είναι η αγάπη πως ορίζεται σ ένα κόσμο τεχνοκρατικό

κι αντρικό; πως ποδοπατείται η αγάπη, πως ξεσκίζεται, πως στρεβλή εξαϋλώνεται

και τρέχει ξεμαλλιασμένη με το στήθος της γυμνό κι έντρομα μάτια να ξεφύγει από μας

τι της κάναμε, τι της κάνουμε;

πόσο μακριά είν η αλήθεια και γιατί;

να μη ρωτάω γιατί, θυμάμαι πάλι˙ η απάντηση είναι στο πώς

και ψάξε να βρεις τρόπο

τρόπο να γνωριστείς απ την αρχή

τρόπο να σβήσεις τις πληγές- δικές σου ή αλλοτινές

ψάξε τρόπο να ξεγράψεις τις εντολές που μπήκαν σα σε σκυλί

ψάξε να βρεις τρόπο να βρεις αυτό το ραβασάκι της άνοιξης στην τσέπη σου που λέει κι ο Ρίτσος, άντε, βγες και ψάχνε

και δεν το λέω με θυμό, μα λίγο λίγο αγανάκτηση για το τόσο ξεμάλλιασμα που της γίνηκε πια

για το τόσο κακό.

κι υπάρχει καθρέπτης για τον καθένα να κοιταχτεί

και να ρωτήσει, πώς;

πώς να την ξαναβρούμε, πώς η συνομιλία να γίνει νεογέννητη, δίχως βάρος

δίχως λέξεις, δίχως σκοπό

βλέπω την σκιά,

που είναι το σώμα;

βρες το σώμα που ρίχνει τη σκιά

κι απελευθερώσου από δαύτο

βρες την αιτία που ρίχνει τη σκέψη και ξήλωσε τη

βρες το σκοπό που σκιάζει το τώρα μας και ξέρε.

σαν καράβι είναι κι αγάπη μέσα μας- αγκυροβολημένο ατάξιδο στέκει και σκουριάζει απρόθυμα

και πόσο λαχταρά να ταξιδέψει!