Το βουνό

η ταχύτητα μας έχει συνθλίψει

η ίδια η ταχύτητα - χωρίς τοίχους να πέφτουμε

ή πατώματα ψηλά

τρέχουμε και τρέχουμε κι όλες μας οι αισθήσεις

εθισμένες στο ΄γρήγορα΄

κι άλλο, κι άλλο, γρήγορα να προλάβουμε

να δούμε, να πιάσουμε, να γευτούμε, να νοιώσουμε

επιδερμικά

γρήγορα σαν τον ανεμοστρόβιλο που ξυρίζει το χώμα

και σηκώνει σκόνη

τι να καταλάβεις...;

βλέπεις και ήδη σκέφτεσαι το επόμενο που θα δεις

- μήπως ειν΄καλύτερο

μη τυχόν και χάσεις την πεμπτουσία των αισθήσεων

που σου ανήκει δικαιωματικά από τα γενιοφάσκια σου

τρέχεις να προλάβεις να νοιώσεις

απάνω απάνω, στην επιφάνεια

της –από καιρού νεκρωμένης- σάρκας σου

(και μες τη σάρκα εννοώ και την καρδιά, έτσι;)

απάνω απάνω, γρήγορα - ταχύτητα

μην και χάσουμε τις ύψιστες συγκινήσεις

που περιμένουμε αγωνιωδώς

στο βωμό απάνω που καθόμαστε

κι οι ίδιοι θυσιάζουμε τις πιο αγνές μας προθέσεις

οικοιωθελώς

τρελό, έτσι;

γρήγορα γρήγορα, να μη σκεφτώ

πως γυρεύω να βρω, όλο γυρεύω να βρω

κι ο πόνος συσσωρεύεται βουνό

μέσα μου το βουνό

και για να μην το ανεβώ

κατεβαίνω τρέχοντας σα τρελή, αλαφιασμένη

να ξεφύγω

γρήγορα γρήγορα

τι άλλο να βρω, τι άλλο να δω, τι άλλο να νοιώσω

δώσε μου, δώστε μου

γρήγορα γρήγορα

γιατί με κυνηγάει το βουνό...