Νέα Μέρα

βαδίζει ανυπόγραφος

έξω από την ταμπέλα που πασχίζεις να δώσεις

καλούπι δε βρέθηκε – το τελικό σχήμα θα φανεί στο τέλος/

άλλος ένας άνθρωπος

μόνος

ανακαλύπτει μπουσουλώντας τον κόσμο

και διαρρηγνύει πραγματικότητες

τάξεις και συστήματα, διαλύει προθέσεις, προφάσεις δράσης

και χαμογελάει μακάρια εν μέσω του χάους

-αυτού του τέλειου χάους που νοιώθει σαν άνθρωπος

μα σα θεός, του φαίνεται πεδίο ανεκτίμητο πιθανοτήτων

δεν τον φοβίζει το που μπορεί να φτάσει

 το πεδίο αυτό, ο κόσμος ο δοσμένος, θέλει όργωμα, σκάλισμα

πότισμα και κλάδεμα, του ζητάει δουλειά, του ζητάει μόχθο

θέλει να ρουφήξει ιδρώτα, να πιει αίμα, να μοιραστεί το θάρρος…

ένας άνθρωπος, πάνω στο πεδίο αυτό, σε αυτόν τον κόσμο το δοσμένο

ολομόναχος, ένας τόσο δα χωμάτινος

κι άλλο τόσο αιθέριος,

προχωρεί

τα μάτια του δεν καλοβλέπουν και τα χέρια του πότε πότε αδυνατούν να αφουγκραστούν

μα ξέρει

ω πόσο καλά το ξέρει!

κάθε βράδυ, κάθε δειλινό

που πέφτει η νύχτα να τα σκεπάσει όλα

και σφίγγεται πιότερο η καρδιά του,

κάθε που πέφτει βαθύ το σκοτάδι/ μέσα κι έξω

το ξέρει,

θα δώσει τη Νέα Μέρα

ανέσπερος του δόθηκε ο κόσμος αυτός, το πεδίο αυτό των δυνατοτήτων

δε φτιάχτηκε για το σκοτάδι

μα για να

έρχεται το Φως.

photo 1 by: Dawn by MikkoLagerstedt on DeviantArt