https://bensonkua.wordpress.com |
μέσα απ΄το
παράθυρο
άσπρο θαμπό
γκριζωπό με γαλάζιο του χειμώνα
ανάμεσα από
κλαδιά ξερά, γυμνά
απλοποιημένα
γδύνεται η φύση
τα στολίδια της
γδύνεται να
τη δεις – να την συναισθανθείς
κρύο το κλαδί, το
καταλαβαίνεις
αυτό σου
ψιθυρίζει στ΄αυτί με το παγωμένο βοριά
την ερημιά, τη
μοναξιά, κοίτα καλά
είναι κι αυτά
εργαλεία, σπαθιά
κοίτα λίγο πιο
καλά...
με γκρίζο χρώμα
ντυμένα και τα πουλιά
τ άλλα τα εξωτικά
έχουν πετάξει μακριά
με ποιούς είσαι
τώρα; ποιός είσαι τώρα;
σκέφτεσαι την
πτήση;
χρώματα ζεστά;
φύλλα στα κλαδιά;
κοιτάς καλά...;
η θάλασσα άγρια, αλλιώτικα μιλά
δεν μπαίνεις, δε
βουτάς, δεν ταξιδεύεις
δες τα κύματα
κατάλαβε καλά.
κάθε της
στριφογύρισμα
σε φέρνει πιο
κοντά...
αν δεν πνιγείς
συνέχισε,
προχώρησε
λίγο πιο χαμηλά
εκεί που φύτρωναν
φυτά
χιόνι τριζοβολά
λάσπη, πέτρες,
υγρό και κρύο χώμα
κατάλαβες ή
ακόμα;
δεν ακούς, το
ποτάμι σταματά
πάγωσε στο ρέμα
του κι αυτό ΄σένα κοιτά
δε σιγομουρμουρά,
κάνει άλλη δουλειά
ολόκληρο σου
δείχνει
την αρχή και το
μετά
θα λιώσει και θα
αρχίσει να κυλά και να μιλά
ξανά
πάλι θα σε
ρωτήσει,
κατάλαβες τίποτα;
έβαλα μια μάινα
στο παράθυρο,
σιμά
και κάθε πρωινό
κράζει μου σοφά:
¨όλα ρευστά, όλα
ρευστά
όλα παροδικά¨
χαμογελώντας
κατάλαβα και το χειμώνα πιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου